Mercedes-Benz, to już nie wróci
W latach socjalizmu osobowe Mercedesy uchodziły w Polsce za najlepsze wozy na świecie, za niedościgniony wzór jakości, niezawodności, komfortu, życiowego powodzenia. Były marzeniem wielu kierowców i fanatyków motoryzacji, w większości przypadków marzeniem ściętej głowy. Ich czarowi ulegali też komunistyczni notable, wszak do Grunwaldu w 1960 r., na obchody 550-lecia zwycięstwa nad niemieckim zakonem Krzyżaków, zjechali się tłumnie niemieckimi Mercedesami. Pod koniec PRL benzynę sprzedawano na kartki, ale olej napędowy nie. Wtedy silniki wysokoprężne nie były tak powszechne jak teraz, Mercedes w ogóle był pionierem tego rodzaju napędu w osobowych autach. Mając więc Mercedes na „ropę”, można było podróżować bez kartek na paliwo.
Dlaczego kiedyś Mercedesy były takie trwałe?
Kiedyś nie tylko Mercedesy, choć rzeczywiście ta marka pozytywnie wyróżniała się pod względem osiąganych przebiegów. Faktycznie, projektowanie i materiały miały zapewnić bezproblemowe pokonanie kilkuset tysięcy kilometrów i więcej. Samochody w porównaniu z dzisiejszymi miały bardzo mało elektroniki. Ale – spójrzmy na osiągi „beczki”, czyli Mercedesa o fabrycznym kodzie W123. Poczciwa wersja 200D, z dieslem 2.0 o mocy 60 KM rozwijała maksymalną prędkość 135 km/h, a setkę dopiero po 27,4 s. Jakby teraz każdy jeździł tak wolno samochodem, miałby szansę na dłuższe przebiegi.
Co psuje opinię o Mercedesie?
Rdzewiejąca na potęgę klasa E W210, elektrohydrauliczne hamulce SBC w klasie E W211, psujące się powietrzne sprężyny w pneumatycznym zawieszeniu, automatyczne skrzynie biegów niewytrzymujące obciążeń od mocnych turbodiesli 400 CDI, 420 CDI, kiepski materiał wałków wyrównoważających w benzynowych silnikach M 272 (2.5 V6, 3.0 V6, 3.5 V6).
Co to jest Mercedes-AMG?
Pełna nazwa marki to Mercedes-Benz. Od kilku lat sportowe modele i wersje są sprzedawane pod inna marką, Mercedes-AMG, bez „Benza”. Firma AMG pokonała drogę od niezależnego tunera Mercedesów po sportową część Mercedesa.
Dodaj komentarz